Bizim yörenin insanı hep çözüm üretici kıvrak.
Burada Costco denen Metro gibi dükkan var. Ama aidatlı üyelik gerekiyor. Burada yaşamıyorum diye artık üye değilim. Çocuklarda bize gift card verdi alış veriş için.
Neyse bir şeyler aldık. Eve geldik. Pantolon küçük bulduk. Geri gittik değiştirmek için. Üye olunca istersen 4 sene sonra götür geri alırlar.
Kız paranı geri veririm ama yenisini alamazsın çünkü gift card bir seferlik dedi. Sen dedim şefe sor. Şef geldi. Olmaz dedi. Üye ol dedi. Keşke olabilsem dedim. Artık burada yaşamıyorum. Bunuda zaten kayınvaldeme almıştım. Nerede yaşıyorsun dedi. Türkiye dedim. Türkiyenin neresi? Bilirmisin dedim orayı? Ben Kürdistanlıyım tabiki bilirim dedi. İzmirde oturuyorum dedim. Ahh dedi ne güzel oralar dedi. Neyse dedi. Siz girin içeri. Bakın ne alacaksanız seçin, kasada beni çağırın, ben çözerim dedi. 😳. Hakikaten kasada sıra gelince yanımıza geldi. Cebinden kendi üyelik kartını verdi kasiyere ve biz alışverişi yaptık.
İyi günler dedi ve gitti. Tipik bir AngloSaxon’un yapamayacağı bir çözüm ve hareket.
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.